Alba (łac. vestis alba – biała szata) – długa, biała szata liturgiczna, noszona przez wszystkich duchownych i usługujących wszystkich stopni w czasie liturgii obrządku łacińskiego oraz przez duchownych wielu Kościołów protestanckich. W liturgii Kościołów Wschodnich odpowiednikiem alby jest stucharion.

Alba jest szatą o długich rękawach, sięgającą do kostek, wywodzącą się ze starożytnej tuniki. Pierwotnie sporządzana z lnu, współcześnie również z innych tkanin.

Kapłan i diakon zakłada albę zawsze wtedy, gdy nosi stułę oraz ornat lub dalmatykę, albo gdy zamiast tego zakłada tylko stułę. Gdy się tego nie czyni, wolno założyć mającą tę samą symbolikę szatę krótszą, jaką jest komża.

Albę mają prawo nosić także posługujący wszystkich stopni, od pełniących funkcje liturgiczne ministrantów, do posiadających tzw. posługi lektorów i akolitów.

Albę przepasuje się cingulum (sznurem symbolizującym wstrzemięźliwość). Cingulum może nie być zakładane, gdy krój alby jest taki, iż przylega ona ściśle do ciała. Gdy alba nie zakrywa całości stroju pod szyją, należy założyć pod nią humerał - lnianą chustę z długimi sznurami służącymi do obwiązywania się.